پرسش مهر رئیس جمهور روحانی در سال تحصیلی99-98 

آیا محیط مدرسه، یک محیط دلپذیر و دلخواه و شاد و پرنشاط برای شما هست؟

دولت، خانواده، معلمان و خود دانش­ آموزان چکار باید بکنند که این محیط شاداب تر، دلپذیرتر و برای دانش آموزان امن­ تر و دوست­ داشتنی­ تر شود؟

ویژگی­های مدرسه با نشاط و دلپذیر درشکوفایی استعدادهای دانش آموزان 

به نام خداوندی که آنقدر کریم است که گاهی فراموش می کنیم رزق بی منتش را شکر کنیم...

باب دل را هست مفتاحی عظیم       اوست بسم الله الرحمن الرحیم

   من حسین حسامی عزیزی ، دانش آموز پایه یازدهم انسانی دبیرستان استعداد های درخشان شهید بهشتی بابل متوسطه دوم در حضور شما عزیزان به بحث و تفسیر و توضیح پرسش مهر بیستم ریاست جمهوری می پردازم.

   هر ساله رئیس جمهور محترم وقت ایران به یکی از مدارس کشور وارد می شود و بعد از بازدید سخنرانی و ارائه راهکار ها و سخنرانی مربوط به مسائل مهم آموزشی و پرورشی اقدام به طرح پرسشی مربوط به مسائل روز جامعه می نماید و دانش آموزان را به شرکت فعال در پاسخ دهی به آن تشویق می کند.

   امسال نیز رئیس جمهور محترم کشورمان جناب آقای دکتر حسن روحانی در آیین آغاز سال تحصیلی 99-98 که به طور رسمی با نواخته شدن زنگ مدرسه دخترانه شاهد حضرت خدیجه (س) آغاز شد گفت: سنگین‌ترین بار کشور بر دوش معلمین است و آنها هستند که آینده کشور را می‌سازند.
وی با تاکید بر اینکه همه آینده کشور در دستان فرزندان آن است، افزود: آینده کشورباید به دست نسل سوم و چهارم ساخته شود. محیط مدرسه باید برای دانش آموز لذت بخش باشد.
وی اظهار داشت: آیامحیط مدرسه محیطی دلپذیر و شاد و پرنشاط برای دانش آموزان هست؟ اگرمحیط مدرسه محیطی پرنشاط است دانش آموزان برای ما بنویسند که این محیط چگونه شادتر و امن تر خواهد شد؟ (پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر)

   بنابراین ما از فرمایشات ایشان به این نتیجه می رسیم که پرسش مهر امسال چنین است: (( آیا محیط مدرسه، یک محیط دلپذیر و دلخواه و شاد و پرنشاط برای شما هست؟ دولت، خانواده، معلمان و خود دانش­آموزان چکار باید بکنند که این محیط شادابتر، دلپذیرتر و برای دانش آموزان امن­تر و دوست داشتنی­تر شود؟ ))

   بدیهی است برای پرداختن به موضوعی باید اول توصیف آن را دانست، بنابراین در قدم نخست به تعریف واژه نشاط که کلمه ای کلیدی در پرسش مهر بیستم بوده است می پردازیم.

   علم روان شناسی تعریف های مختلفی از نشاط ارائه کرده است، اما به طور اجمالی می توان گفت:( یکی از جنبه های هیجان، شادی است که باواژه هایی چون: سرور، نشاط و خوش حالی هم معناست.) شادکامی و نشاط، حالتی است که از آن به سرزندگی و آمادگی برای پیشرفت یاد می شود. استاد مطهری در این باره می گوید: «سرور، حالت خوش و لذت بخشی است که از علم و اطلاع به این که یکی از اهداف و آرزو ها انجام یافته یا انجام خواهدیافت، به انسان دست میدهد.» ( پایگاه اطلاع رسانی حوزه:  ( hawzah.net

    ایجاد نشاط و شادابی یکی از مؤثرترین راه ها برای افزایش بهداشت روانی در جامعه است، مدرسه بعنوان یک نهاد می تواند با بوجود آوردن زمینه ها و برنامه هایی باعث هر چه شاداب تر کردن جامعه شود. اگر در مدرسه شوق زندگی کردن بوجود آید خود به خود اثرگذار بر جامعه خواهد بود. در ادامه به عوامل مؤثر بر شور و نشاط دانش آموزان می پردازیم.

   نخست خانواده که اولین نهادی است که انسان در آن رشد می کند و تاثیر مستقیم بر اعمال، رفتار و نگرش فرزندان دارد. اگر خانواده دنیا را عموما جایی کاملا منظم، پیش بینی پذیر و قابل مهار ببینند، اختیار را از فرزند خود سلب می کند و این سلب آزادی که فرزند را تبدیل به موجودی منفعل تبدیل می کند، سبب حذف شدن نشاط از زندگی کودک و نوجوان می شود. شاید خانواده اولین نهادی است که تاثیرگذار است اما از تاثیر مدرسه بر زندگی فرزندان نمی توان چشم پوشی کرد. مدرسه  موقعیتی فراهم می کند تا دانش آموزان بتوانند فارغ از دغدغه های بزرگسالانه، زندگی را بازی و تمرین کنند و کم کم آماده اجرای آن در زمین واقعی بشوند.

   مدارس برای شاداب تر کردن و پر نشاط تر کردن محیط خود برای دانش آموزان راهکارهایی دارد که چند بخش از آن را معرفی می کنیم:

   نخست شاداب سازی ظاهری مدرسه: محیط ظاهری و فیزیکی شاد بر شادابی و شادمانی افراد تأثیر دارد. در این بخش می توانیم به چند نکته اشاره کنیم: یک فضاسازی و زیباسازی حیاط مدرسه و ساختمان مدارس: مدارس می توانند با استفاده از دیوار های تزئین شده با نقاشی های زیبا، کاشت درخت و فضای سبز و قرار دادن نیمکت های زیبا و تابلو های با مفهوم در سر در مدرسه حیاط را برای دانش آموزان لذت بخش کنند و علاوه بر آن با رنگ آمیزی در و پنجره ها، نصب پرده های زیبا، زیباسازی راهرو ها و قرار دادن گلدان ها گل های طبیعی و مصنوعی ساختمان مدارس را به ساختمانی زیبا و دلپذیر تبدیل کند. دوم با استفاده از خوش بو کننده ها، قفسه های زیبا، کتابخانه، نمازخانه و کارگاه را به محیطی زیبا تبدیل کنند. سوم آنکه استفاده از روپوش های شاد برای دانش آموزان و همچنین پوشش مرتب به همراه رنگ های شاد و روشن برای کارکنان مدرسه پوشش ظاهری افراد مدرسه را به پوششی شاداب تر تبدیل می کند که باعث می شود محیط مدرسه پر نشاط تر به نظر برسد. البته روحیه خود معلم نیز تاثیر به سزایی بر روحیه دانش آموزان دارد، معلم شاد و توانمند که اطلاعات آن بروز باشد یقینا موثر تر از معلم افسرده و ناتوان است. بعد از شاداب سازی ظاهری مدرسه به شاداب سازی معنوی آن اشاره می کنیم. بی تردید تربیت روحی و معنوی نوجوانان باید از آغاز حیات آنان مدنظر قرار گرفته شود. آشنا کردن دانش آموزان با لطافت طبیعت (آب و هوا، آفتاب، کوه، دریا و…) می تواند به آنها کمک کند تا نشاط و شادابی را با ادراک طبیعت خداوندی بدست آورند بطوری که با دیدن هر یک از ابعاد طبیعت حتی بوییدن یک گل احساس لذت و شادمانی کند. انجام مراسمات مذهبی می تواند باعث شاداب سازی درونی و معنوی در مدارس باشد.

   شاید در اولین نگاه احساس کنیم که انجام همه امور فوق در مدارس مستلزم پرداخت هزینه های سنگین باشد و مسلماً در مدارس دولتی چنین امکانی وجود ندارد، لیکن با کمی تأمل به این نتیجه می رسیم که انجام بسیاری از این پیشنهادهای فوق می­تواند بادرایت و مدیریت صحیح باحداقل بودجه و امکانات انجام شدنی باشد. و به اشکال مختلف می توان شادابی و طراوت را به کودکان و نوجوانان این مرز و بوم هدیه دهیم و در نهایت جامعه ای شاد داشته باشیم که این خود باعث بروز رشد استعدادها و خلاقیت ها در جوانان ما خواهد شد.
شادابسازی و ایجاد روحیه شاد در دانش آموزان و جلوگیری از افسردگی آن ها باعث می شود افرادی هدفمند، کارآمد و مسئولیت پذیر در جامعه داشته باشیم. در این میان عوامل متعددی دست به دست هم داده تا این هدف محقق شود.  مهم ترین عامل نقش خانواده است، تربیت فرزند از اوان زندگی و ایجاد نشاط او و پیوند میان خانواده و مدرسه و تعامل این دو در ایجاد هماهنگی با هم می تواند روشی مؤثر برای ایجاد شادابی در فرزند پیدا و اجرا شود. نقش مدرسه، معلمان و سایر اولیاء مدرسه بر کسی پوشیده نیست بنابراین با ایجاد مدرسه ای شاد می توان به پرورش افرادی شاد و کارآمد برای جامعه ای موفق امیدوار بود. به امید تحقق این امر مهم در پناه حق شاد و پیروز باشید.

   و در آخر سخن خود را با بیتی از مولوی به پایان می­رسانم:

گر خطا گفتیم اصلاحش تو کن      مصلحی تو ای تو سلطان سخن